Bir bilgisayar programı yazılırken bazı işlemlerin programın farklı yerlerinde sürekli tekrarlanması gerekebilir. Örneğin arazi hesapları ile ilgili bir program yazılıyorsa sık sık geometrik şekillerin alanı hesaplanmak zorunda kalınabilir. Her gerektiğinde alan hesabı işlemini yerine getiren kodları yazmak hem programcının iş yükünü hem de hata yapma olasılığını arttırır. Bu nedenle programcılar, sık tekrarlanan işler için aynı kodu defalarca yazmak yerine, işlemi yerine getiren kod bloğunu yazıp adlandırarak ihtiyaç hâlinde bu adla basit bir şekilde çağırıp kullanmayı tercih ederler.

İhtiyaç duyulduğunda çağrılıp çalıştırılabilen bu kod paketlerine fonksiyon adı verilir. Fonksiyon farklı programlama dillerinde prosedür veya yordam olarak da adlandırılabilir.

Sık tekrarlanan işlemleri gerektiğinde kullanılacak küçük kod parçalarına bölüp yazma yani “fonksiyon” yaklaşımı bütün programlama dillerinde kullanılabilecek bir yöntemdir.

Fonksiyonlar sayesinde;

Programcı aynı kodları defalarca yazma yükünden kurtulur.

Daha az kod yazılacağı için hata yapma olasılığı azalır.

Fonksiyon sadece çağrıldığında kullanılacağı için bilgisayarın bellek kullanımından tasarruf edilir.

Kod okunabilirliğini arttırır ve kod analizini daha kolay hâle getirir.

Karmaşık problemlerin daha basit küçük parçalara ayrılarak çözülmesini kolaylaştırır.

Fonksiyonlar çağrıldıklarında, barındırdıkları kod kümelerini işleyerek oluşan sonuçları döndürebilir. Ayrıca istenirse kendilerine parametre olarak gönderilen verileri işleyip ürettikleri sonucu da döndürebilir.